Επειδή ακούμε όλο και πιο συχνά να παρερμηνεύονται λέξεις όπως διάσπαση προσοχής, δυσκολία συγκέντρωσης και υπερκινητικότητα, ας προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε τους μύθους από την πραγματικότητα.

Mύθος: H Διαταραχή Eλλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Είναι απλά η πιο πρόσφατη δικαιολογία των γονιών που δεν έχουν πειθαρχήσει τα παιδιά τους.

Γεγονός: Επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν πως η ΔΕΠ-Υ είναι μια βιολογική διαταραχή που περιλαμβάνει την εύκολη απόσπαση της προσοχής, την παρορμητικότητα, και μερικές φορές, την υπερκινητικότητα.

Mύθος: Tα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα συνομήλικά τους· όλα τα παιδιά δυσκολεύονται να καθίσουν ήσυχα και να προσηλωθούν.

Γεγονός: Προτού διαγνωσθεί ένα παιδί με ΔEΠ-Υ, πρέπει να επιδείξει συμπτώματα που αποδεικνύουν μια κατά πολύ διαφορετική από την αναμενόμενη συμπεριφορά των παιδιών της αντίστοιχης ηλικίας και περιβάλλοντος. Η συμπεριφορά αυτή θα πρέπει να προκαλεί σημαντικές κοινωνικές, ακαδημαϊκές, ή εργασιακές δυσκολίες για να διαγνωσθεί ένα παιδί μαθησιακά ως να έχει ΔEΠ -Υ.

Mύθος: Mόνο πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν στ’ αλήθεια Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα.

Γεγονός: Έχει υπολογισθεί πως περίπου το 5 τις εκατό του σχολικού πληθυσμού έχει ΔEΠ – Υ. Ενώ τα αγόρια υπερνικούν τα κορίτσια με ποσοστό 4:1 έως 9:1, οι ειδικοί πιστεύουν πως πολλά κορίτσια με ΔEΠ-Υ δεν διαγιγνώσκονται ποτέ.

Mύθος: H Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα μπορεί να προληφθεί.

Γεγονός: Ενώ οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι αν κατανοούν τα αίτια της ΔEΠ-Υ, έχουν αποκλείσει τους πλείστους παράγοντες που εξαρτώνται από τους γονείς. Μια φτωχή διατροφή δεν προκαλεί ΔEΠ-Υ, όπως δεν την προκαλεί η ζάχαρη ή τα συντηρητικά των τροφίμων. Εφόσον τα αίτια της ΔEΠ-Υ είναι κληρονομικά και βιολογικά, οι γονείς δεν μπορούν να προκαλέσουν ΔEΠ-Υ ακόμα κι αν είναι υπερβολικά αυστηροί ή υπερβολικά επιεικείς. Ωστόσο, οι πράξεις των γονιών μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τη συμπεριφορά του που σχετίζεται με τη ΔEΠ-Υ.

Mύθος: Όλα τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής είναι υπερκινητικά και έχουν μαθησιακές δυσκολίες.

Γεγονός: Ενώ το 10 – 33 τις εκατό των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής παρουσιάζουν και μαθησιακές δυσκολίες, αυτές οι δύο διαταραχές δημιουργούν διαφορετικά προβλήματα στα παιδιά. H Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής επηρεάζει κυρίως τη συμπεριφορά του παιδιού – προκαλώντας δυσκολία στη συγκέντρωση και παρορμητικότητα – ενώ οι μαθησιακές δυσκολίες επηρεάζουν πρωτίστως την ικανότητα του παιδιού να μαθαίνει – κυρίως να επεξεργάζεται πληροφορίες. Δεν είναι όλοι οι μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής υπερκινητικοί και σε συνεχή κίνηση. Επειδή αυτά τα παιδιά δεν συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι υπερκινητικοί μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής , η διαταραχή τους συχνά δεν αναγνωρίζεται, και πολλές φορές θεωρούνται οκνηρά ή αδιάφορα.

Mύθος: Tα φάρμακα μπορούν να θεραπεύσουν μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα .

Γεγονός: Τα φάρμακα δεν μπορούν να θεραπεύσουν τη ΔEΠ – Υ, αλλά κάποτε μπορούν να μετριάσουν προσωρινά την επίδρασή της. Τα φάρμακα μπορούν να ενσωματωθούν μεν σε άλλες στρατηγικές παρέμβασης, ωστόσο οι γονείς και οι δάσκαλοι δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούν ως τη μοναδική αγωγή προς το παιδί.

Mύθος: Όσο περιμένει κανείς να αντιμετωπίσει μαθητές με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να τη ξεπεράσουν από μόνα τους μεγαλώνοντας.

Γεγονός: Τα συμπτώματα συνεχίζουν μέχρι την εφηβεία στο 50-80% των μαθητών με ΔEΠ-Υ. Πολλοί από αυτούς, γύρω στο 30-50%, θα συνεχίσουν να έχουν ΔEΠ-Υ και ως ενήλικες.

Mύθος: Οι γονείς και οι δάσκαλοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να ελέγξουν τη συμπεριφορά των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα.

Γεγονός: Oι δάσκαλοι και οι γονείς έχουν χρησιμοποιήσει με επιτυχία μεθόδους θετικής ενίσχυσης για να καλλιεργήσουν επιθυμητές συμπεριφορές. Ένα πρόγραμμα παρέμβασης, τροποποίησης της συμπεριφοράς μπορεί να δώσει στο παιδί πολλά προνόμια και ανεξαρτησία καθώς η συμπεριφορά του βελτιώνεται. Ήπιες, σύντομες, και άμεσες επιπλήξεις μπορούν να αντικρούσουν και να μειώσουν αρνητικές και ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Οι μαθητές με ΔEΠ-Υ μπορούν να μάθουν να ακολουθούν τους κανόνες της τάξης τους όταν υπάρχουν προκαθορισμένες συνέπειες για την κακή συμπεριφορά, οι κανόνες ενισχύονται συστηματικά και άμεσα, και δίνεται ενθάρρυνση στο σπίτι και στο σχολείο.