Πρόκειται για διαταραχές οι οποίες εμποδίζουν το άτομο να κατανοήσει σωστά αυτά που βλέπει, ακούει και αισθάνεται. Ως αποτέλεσμα το άτομο έχει προβλήματα στην επικοινωνία, στην κοινωνική επαφή, στις διαπροσωπικές σχέσεις και στη συμπεριφορά. Χαρακτηρίζονται αναπτυξιακές επειδή παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις και καθυστερήσεις στην ψυχοκινητική ανάπτυξη, και διάχυτες επειδή επηρεάζουν περισσότερους από έναν τομέα ανάπτυξης. Πρόκειται για νευροαναπτυξιακές διαταραχές με έναρξη στα πρώτα χρόνια της ζωής και αφορούν κυρίως αγόρια με αναλογία 4:1 έναντι του πληθυσμού των κοριτσιών, με την εξαίρεση του συνδρόμου Rett που αφορά μόνο κορίτσια.

Ο αυτισμός είναι μία φασματική διαταραχή καθώς εμφανίζεται με πολλές διαφορετικές μορφές. Η διαταραχή μπορεί να είναι από ήπια έως σοβαρή, και τα άτομα με αυτή τη διάγνωση είναι πιθανόν να παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά, αλλά να εκφράζουν το πρόβλημα με διαφορετικά συμπτώματα. Ένα παιδί ίσως να μιλά σπάνια ή καθόλου και να δυσκολεύεται να μάθει να διαβάζει, ενώ ένα άλλο να είναι τόσο υψηλά λειτουργικά που να μπορεί να παρακολουθεί μαθήματα σε τυπικό σχολείο. Επίσης, κάποιο παιδί μπορεί να είναι τόσο ευαίσθητο στην αίσθηση του υφάσματος ώστε να πρέπει να κόβονται όλες οι ετικέτες από τα ρούχα που φορά ή να δέχεται να φορέσει συγκεκριμένα μόνο υφάσματα, ενώ ο συμμαθητής του που πάσχει επίσης από διαταραχή του αυτιστικού φάσματος να μην παρουσιάζει τόσο έντονα αισθητηριακά προβλήματα.

Στα διεθνή ταξινομικά συστήματα οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές κατηγοριοποιούνται ως νευροψυχιατρικές καταστάσεις που εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία έκφρασης και που προκύπτουν από πολυπαραγοντικές αναπτυξιακές δυσλειτουργίες του νευρικού συστήματος. Η διάγνωσή τους γίνεται συνήθως στην ηλικία μεταξύ δύο με τριών ετών, καθώς σε αυτή την ηλικία αναδύονται η επικοινωνία και ο λόγος και οι διαφοροποιήσεις σε αυτούς τους τομείς στα παιδιά με διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού, αρχίζουν να γίνονται εμφανείς. Πολύ συχνά, πριν από αυτή την ηλικία υπάρχουν ενδείξεις , αλλά δεν είναι ασφαλής η διάγνωση καθώς τα παιδιά μπορεί να περάσουν κάποια αναπτυξιακά στάδια με ανακόλουθο ρυθμό για άλλους περιβαλλοντικούς ή αναπτυξιακούς λόγους. Συχνά συναντάμε στην κλινική πράξη παιδιά με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος που δεν παρουσίασαν κάποια ένδειξη διαφοροποίησης ( ή δεν έγιναν αντιληπτά) πριν από την ηλικία των δύο – τριών ετών.